Στο σχολείο ναι, και σε άλλους τομείς ίσως... Στην τηλεόραση όμως όχι.
‘Όπως θα έλεγε και ο Κούρκουλος «όχι άλλο κάρβουνο»,
θα του απαντούσε όμως ο Σπύρος Καλογήρου «πολλά τα λεφτά Άρη»
Το καλοκαίρι λοιπόν είναι η εποχή της επανάληψης. Τι δεν είδες τον χειμώνα, θα το δεις σώνει και καλά το καλοκαίρι. Και αυτό συμβαίνει παντού, μιας και ότι παίζεται σε επανάληψη κοστίζει λιγότερο για τα κανάλια. Μάλιστα όσες πιο πολλές φορές παίζεται ένα επεισόδιο, τόσο πιο λίγο κοστίζει (δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά πάντως γι’ αυτό, αλλά έτσι είχε τύχει να ακούσω σε μια συνέντευξη γνωστού ηθοποιού).
Στην Ελλαδίτσα λοιπόν που μαστίζεται από την κρίση χρέους, δεν υπάρχουν λεφτά για νέα προγράμματα το καλοκαίρι, έτσι ακολουθούμε την πεπατημένη, δηλαδή βλέπουμε τι είχε πέραση το χειμώνα και το ξαναπαίζουμε το καλοκαίρι. Αν πάλι τελειώσει η μία επανάληψη και δεν έχουμε τι να βάλουμε αμέσως μετά, τότε ξαναβάζουμε την ίδια ακριβώς επανάληψη, έτσι για να γεμίσει ο κενός τηλεοπτικός χρόνος, γιατί στις 4 τα ξημερώματα ποιος θα καταλάβει ότι παίξαμε δυο φορές το ίδιο έργο; Τς, τς, τς, λάθος μεγάλο, γιατί εγώ το κατάλαβα, αφού πρώτα νόμισα ότι έκανα ένα σύντομο ταξίδι πίσω στο χρόνο, μιας και πέτυχα δυο φορές την ίδια ακριβώς σκηνή.
Για να μην τα πολυλογώ, στο εξωτερικό που δεν έχουν τόσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα έχουν την ευχέρεια, εκτός των χειμωνιάτικων επαναλήψεων, να παρουσιάζουν και νέα προγράμματα, που η προβολή τους γίνεται αποκλειστικά το καλοκαίρι.
Το κακό όμως με αυτές τις σειρές είναι:
Πρώτον ότι είναι σύντομης διάρκειας, δηλαδή, ή το επεισόδιο είναι μικρό, ή ο κύκλος περιέχει λίγα επεισόδια, το πολύ δεκατρία. Αν πάλι, δεν συμβαίνει αυτό (είναι παραπάνω από 13 επεισόδια), τότε έχουμε άλλο κακό, όπως το,
Δεύτερον, ότι λίγο πριν αρχίσει η νέα τηλεοπτική σαιζόν, οι συγκεκριμένες σειρές κάνουν ένα μεγάλο διάλλειμα με ένα θεαματικό καλοκαιρινό φινάλε και επιστρέφουν πάλι μετά από δύο ή τρεις μήνες.
Και τέλος έρχομαι στο τρίτο κακό, ότι πρέπει να περιμένεις 8-9 ολόκληρους μήνες για να δεις επιτέλους το πρώτο επεισόδιο του νέου κύκλου, που είναι ένας μεγάλος χρόνος αναμονής. Είναι λίγο σπαστικό, γιατί αν είσαι κολλημένος με τις σειρές και περιμένεις τόσο καιρό με ανυπομονησία, έρχεται η στιγμή που επιτέλους ξεκινάει ο νέος κύκλος και κάθεσαι όλο χαρά να τον παρακολουθήσεις και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως ούτε που κατάλαβες πως πέρασαν τόσοι μήνες. Κι εσύ που ήσουν, τι έκανες? Αχ, άτιμη τηλεόραση...
Άντε και του χρόνου πάλι. Καλό χειμώνα!
Στην Ελλαδίτσα λοιπόν που μαστίζεται από την κρίση χρέους, δεν υπάρχουν λεφτά για νέα προγράμματα το καλοκαίρι, έτσι ακολουθούμε την πεπατημένη, δηλαδή βλέπουμε τι είχε πέραση το χειμώνα και το ξαναπαίζουμε το καλοκαίρι. Αν πάλι τελειώσει η μία επανάληψη και δεν έχουμε τι να βάλουμε αμέσως μετά, τότε ξαναβάζουμε την ίδια ακριβώς επανάληψη, έτσι για να γεμίσει ο κενός τηλεοπτικός χρόνος, γιατί στις 4 τα ξημερώματα ποιος θα καταλάβει ότι παίξαμε δυο φορές το ίδιο έργο; Τς, τς, τς, λάθος μεγάλο, γιατί εγώ το κατάλαβα, αφού πρώτα νόμισα ότι έκανα ένα σύντομο ταξίδι πίσω στο χρόνο, μιας και πέτυχα δυο φορές την ίδια ακριβώς σκηνή.
Για να μην τα πολυλογώ, στο εξωτερικό που δεν έχουν τόσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα έχουν την ευχέρεια, εκτός των χειμωνιάτικων επαναλήψεων, να παρουσιάζουν και νέα προγράμματα, που η προβολή τους γίνεται αποκλειστικά το καλοκαίρι.
Το κακό όμως με αυτές τις σειρές είναι:
Πρώτον ότι είναι σύντομης διάρκειας, δηλαδή, ή το επεισόδιο είναι μικρό, ή ο κύκλος περιέχει λίγα επεισόδια, το πολύ δεκατρία. Αν πάλι, δεν συμβαίνει αυτό (είναι παραπάνω από 13 επεισόδια), τότε έχουμε άλλο κακό, όπως το,
Δεύτερον, ότι λίγο πριν αρχίσει η νέα τηλεοπτική σαιζόν, οι συγκεκριμένες σειρές κάνουν ένα μεγάλο διάλλειμα με ένα θεαματικό καλοκαιρινό φινάλε και επιστρέφουν πάλι μετά από δύο ή τρεις μήνες.
Και τέλος έρχομαι στο τρίτο κακό, ότι πρέπει να περιμένεις 8-9 ολόκληρους μήνες για να δεις επιτέλους το πρώτο επεισόδιο του νέου κύκλου, που είναι ένας μεγάλος χρόνος αναμονής. Είναι λίγο σπαστικό, γιατί αν είσαι κολλημένος με τις σειρές και περιμένεις τόσο καιρό με ανυπομονησία, έρχεται η στιγμή που επιτέλους ξεκινάει ο νέος κύκλος και κάθεσαι όλο χαρά να τον παρακολουθήσεις και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως ούτε που κατάλαβες πως πέρασαν τόσοι μήνες. Κι εσύ που ήσουν, τι έκανες? Αχ, άτιμη τηλεόραση...
Άντε και του χρόνου πάλι. Καλό χειμώνα!
